یادداشت فرهیخت: به قلم عبدالرضا زرگری | در خبرها آمده بود که 11 و 12 تیرماه 98، بناست «نخستین کنفرانس بین المللی حقوق بشر آمریکایی از دیدگاه مقام معظم رهبری» با محوریت زوال و افول هژمونی آمریکا با مشارکت آستان قدس رضوی در «تهران و قم»! برگزار شود. در این یادداشت، ضمن تقدیر از دست اندرکاران برپایی این کنفرانس بین المللی، مویه کنان هامشی می نویسیم و مبتنی بر دو حرف حساب:... الف) اگر «آستان قدس رضوی»، اولین و مهمترین حامی و اصطلاحاً اسپانسر و تأمین کننده ی هزینه های برپایی این کنفرانس بین المللی است، به این استناد که:1. امین انصاری، دبیرکل سازمان جوانان حقوق بشر جمهوری اسلامی ایران در نخستین مصاحبه خود - آن گونه که در وبگاه اطلاع رسانی و رسمی «آستان نیوز» ذکر شده - تصریح دارد که این کنفرانس با مشارکت «آستان قدس رضوی» و 40 مجموعه ی دیگر برگزار می شود و اسم «آستان قدس رضوی» به طور مجزا از چهل نهاد دیگر آورده شده است. (لینک: https://bit.ly/2UKHLE0)2. در وبگاه اصلی خود کنفرانس نیز، نام «آستان قدس رضوی» به عنوان اولین حامی و اصطلاحاً اسپانسر این کنفرانس ذکر شده و نماد و آرم یا همان لوگوی «آستان قدس رضوی» در پوستر اصلی کنفرانس و فراخوان که علاوه بر زبان فارسی، به زبان های عربی، انگلیسی، اردو، اسپانیولی، روسی و فرانسوی نیز تهیه و منتشر شده، در صدر همه ی نهادها آمده است. (لینک: https://bit.ly/2VbH3Ps)3. «آستان نیوز» وبگاه خبری و رسمی «آستان قدس رضوی» نیز، نخستین تارنما و سایت از میان این چهل نهاد همکار است که خبر برپایی این رویداد را به طور ویژه و با سوتیتر «با مشارکت آستان قدس رضوی برگزار می شود» درج و منتشر کرده است.4. در فهرست چهل سازمانی حامیان و مشارکت کنندگان کنفرانس، علاوه بر «آستان قدس رضوی»، ارگان هایی دیگر از این استان و مرتبط یا نزدیک به «آستان قدس رضوی» از جمله «مرکز مدیریت حوزه های علمیه خراسان» و نیز «دانشگاه علوم اسلامی رضوی» در بالای این فهرست قرار دارند که خود حاکی از نقش مؤثر این مراکز در برپایی این کنفرانس است. ب) بنابراین، به ما حق بدهید که بپرسیم حال که «آستان قدس رضوی» حامی و تأمین کننده ی اصلی و یا دست کم، یکی از مهمترین تأمین کننده های هزینه های برپایی این کنفرانس بین المللی است، آیا شایسته نبود که در راستای تمرکز زدایی در برگزاری رویدادهای بین المللی از پایتخت به کلان شهرهای دیگر، میزبانی این رویداد بین المللی به جای «تهران»، به «مشهد» و «پایتخت فرهنگی جهان اسلام» و «پایتخت معنوی کشور»، سپرده می شد و نه صدالبته به «قم»!اگر به پایگاه های رصدکننده رویدادهای بین المللی کشور نگاهی گذرا بیندازیم، می بینیم که تاکنون بیش از 3123 همایش و کنفرانس و... برای برگزاری در تهران فهرست شده و هر یک از کلان شهرهای کشور، فاصله ی بسیار معناداری با این عدد نجومی دارند و این در حالی است که بسیاری از این همایش ها و سمینارها مانند همین کنفرانس مورد اشاره، می توانند در شهری غیر از تهران برگزار شوند.اتفاقی که اگر برای نخستین دور این کنفرانس رخ دهد، از آن جهت که بذر این نهال نوپا در سرزمین «شهر بهشت» و در جوار مضجع منور و مطهر «عالم آل محمد(ص)»، توفیق نضج و نمو پیدا می کند، قطعاً ثمرات معنوی مکان برپایی این کنفرانس، آثار خجسته ی خود را بر روح و جان این کنفرانس می گذارد و خیرات و برکات آن چندین برابر می شود. مضافاً، در این خصوص موارد زیر شایان ذکر است:1. شاید گفته شود که در این صورت، تمام هزینه های اصلی و جانبی برپایی کنفرانس، بر دوش «آستان قدس رضوی» گذاشته می شود، از جمله تأمین هزینه ی سفر و اقامت و پذیرایی و ایاب و ذهاب درون شهری تمام میهمانان اعم از داخلی و خارجی و اهدای هدایا و ...، در حالی که این نظر صحیح نیست! چراکه فارغ از مکان برگزاری یک رویداد ملی یا بین المللی، تمام هزینه ها می بایست بر اساس میزان درصد مشارکت از پیش اعلام شده و نیز بهره برداری های تبلیغاتی و رسانه ای حامیان و اسپانسرها، تقسیم گردد.2. به همین دلیل، از آنجایی که «آستان قدس رضوی»، حامی و اسپانسر اصلی این رویداد بین المللی است، بنابراین، حق طبیعی اوست که متقاضی برپایی این برنامه در شهر متبوع و مد نظر خود باشد و در کم توقع ترین حالت، روز دوم آن به جای برپایی در شهر قم، در کلان شهر مشهد برگزار شود! 3. و نکته ی آخر آن که بر فرض محال، اگر دست اندرکاران این کنفرانس، چنین شرط می گذاشتند که در صورت برگزاری هر دو روز کنفرانس در مشهد، می بایست «آستان قدس رضوی»، تا 50 درصد هزینه های برپایی کنفرانس را متقبل شود - از آنجایی که چهل نهاد و سازمان در برپایی این کنفرانس مشارکت دارند، لذا این عدد، به خودی خود، برای آستان قدس رضوی سهم بزرگی است و نباید اندک دیده شود - باز ارزش پذیرش و هزینه کرد را داشت!بدین جهت که اساساً برپایی رویدادهای بزرگ خصوصاً با رویکرد بین المللی، ارزش افزوده و دستاوردهای بسیار زیادی برای کلان شهرهای میزبان - چه در بعد مادی و چه در بعد معنوی - به همراه دارد و بدین جهت است که یکی از بزرگترین رقابت ها و پرهزینه ترین لابی های کشورها در عرصه ی بین المللی، پذیرش میزبانی «جام های جهانی رشته های پرطرفدار ورزشی» از جمله فوتبال است که چندین برابر هزینه های صورت گرفته، ارزش افزوده های بسیاری را نصیب کشور میزبان کرده و علاوه بر کسب وجهه و افزایش اعتبار بین المللی، باعث رونق و آبادانی اقتصاد ملی آن کشور نیز می شود.همین نکته در سطح و اشلی بسیار کوچک تر، در خصوص میزبانی از همایش ها و کنفرانس های اثرگذار بین المللی در کلان شهر مشهد صدق می کند و علاوه بر ارتقای چهره ی بین المللی و برون مرزی میزبان یعنی «آستان قدس رضوی»، باعث ارتقای شاخص توسعه ی مناسبات روابط خارجی مشهد و نمایش آن به عنوان کلان شهری جهانی، اثرگذار در چند دیپلماسی مهم از جمله «دیپلماسی عمومی (حاکمیتی)»، «دیپلماسی زیارت»، «دیپلماسی دینی»، «دیپلماسی شهری»، «دیپلماسی سیاسی»، «دیپلماسی گردشگری» و... می شود.بگذریم که اگر چنین رویه ای باب شود، به تدریج در کنار مزیت های بالادستی که ذکر شد، در لایه های بعدی، بسیاری از بخش های تأثیرپذیر اقتصاد گردشگری شهر همچون صنایع هتل داری، حمل و نقل برون و درون شهری، غذا و نوشیدنی، تفریحات و ورزش و سرگرمی ها، سوغات و هدایا و ... نیز به سهم خود تأثیر می پذیرفتند!به هر تقدیر، امیدواریم با توجه به زمان معتنابه باقی مانده تا زمان برگزاری، آستان قدس رضوی با رایزنی و گفت و گوی مجدد با دست اندرکاران برپایی این کنفرانس، آنان را نسبت به برگزاری این برنامه بین المللی در مشهد متقاعد کند.بدیهی است در صورت عدم پذیرش، «آستان قدس رضوی» این حق را دارد که سطح مشارکت خود را در این برنامه تنزل داده و یا از جمع مشارکت کنندگان آن خارج شود، چراکه ار جمله حقوق هر مشارکت کننده ی اول آن است که حق و حقوق و منافع و ملاحظات مهم وی، مد نظر قرار گیرد و الا اگر قرار باشد این همایش پرهزینه با مشارکت اصلی آستان قدس اما به میزبانی تهران و قم برگزار شود، همان بهتر که همین بودجه، به برنامه ای بومی و تعریف شده در جغرافیای «مشهدالرضا» اما با رویکردی ملی و بین المللی اختصاص یابد!